Wat Suthat Thepwararam Ratchaworawihan

Terrain

General Condition

Phra Viharn Luang is a large brick building. It is considered the main building of Wat Suthat Thepwararam. It is located on the north side of the temple and Phutthawat area. facing north out onto Bamrung Muang Road and the Giant Swing

Wat Suthat Thepwararam is a first-class royal monastery. Rajawaramahavihara type Located within the outer Rattanakosin Island. Currently, it is located in Wat Ratchabophit Subdistrict, Phra Nakhon District, Bangkok. The north side is adjacent to Bamrung Muang Road and the Giant Swing. On the east side, next to Siripong Road. The south side is adjacent to the commercial buildings in Soi Sa Song. and the west side is adjacent to Tithong Road.

Height above mean sea level

Waterway

Chao Phraya River

Archaeological Era

era/culture

Archaeological age

Types of archaeological sites

archaeological essence

Phra Viharn Luang or Phra Viharn Phra Sri Sakyamuni Construction began in 1807 by His Majesty King Buddha Yodfa Chulalok. has a royal initiative to build "Wat Maha Sutthawat" in the middle of Phra Nakhon therefore graciously to prepare for the construction of a temple near the swing pillar which can be considered as the middle of Bangkok and is the location of the temple in the middle of the city.

Phra Viharn Luang is located on the north side of Phutthawat District. Facing Bamrung Muang Road by placing the building in the north-south orientation which is the main axis of the temple Surrounded by the crooked balcony and there is a large ubosot located on the south side placed across the main axis of the temple perpendicularly Therefore, if considering the temple plan which specifies the entrance from the north as the front of the temple The schematic design of the temple and the veranda that surrounds it will have a relationship with the direction of entering the area measured from this axis primarily (Peerapat Samran 2008 :34)

Phra Viharn Luang is a large building made of bricks and mortar, located on the base, width 23.85 meters, length 26.25 meters, designed to have 3 entrances on the wall, both front and back. As for the side walls, there are 5 window openings between the columns. The interior of the building measures 20.55 meters wide and 22.60 meters long, so it is almost square in shape.

Because inside the temple is designed to have a common pillar in the president which is made of square pillars made of bricks and mortar, size 1.60 meters wide, 4 pairs of columns to support the structure of the second neck wall and the upper roof. The interior space of the building is therefore divided into 2 parts:the middle area within the inner column of the building. which is the location where Phra Sri Sakyamuni is enshrined and the area under the veranda between the common pillar and the wall surrounding the temple which surrounds another hollow area (Peerapat Samran 2008 :35)

Phra Viharn Luang is located on a 2-storey royal pedestal. The lower pagoda base is a lion base raised from the ground of the courtyard, 1.07 meters crooked, surrounded by a glass wall and a staircase leading up on all 4 sides. China or The shape is a hexagonal translucent house, stacked in descending order, reaching the top of 6 floors, decorated at the corners and bases on each side, a total of 28 pieces.

As for the upper deck, it is 1.75 meters high from the ground floor, 35.40 meters wide, 48.15 meters long, with a lion base as well. and there is a glass wall surrounded on all sides Separated by stairs leading up from the ground floor royal courtyard at the center of the base in all 4 directions, where the stairs in front and behind are the stairs that collide with the base of the building. But the side stairs are attached to the base of the building. and at the corner position of the two-tiered pedestal are decorated with bronze horse images. looks gorgeous shiny skin standing on a low rectangular base Placed diagonally with the base of the palace, a total of 8 figures

in the memoirs of Krom Luang Narintornthewi One message appeared that “Phra Ong ordered to build a temple in the middle of Bangkok to be as high as Wat Phanan Choeng. Let Phra Phirenthathep go up to receive the Big Buddha at Sukhothai…” The construction of Wat Suthat was therefore intended to be as tall as Wat Phanan Choeng of Ayutthaya. and because within the viharn of Wat Phanan Choeng there is a large Buddha image enshrined as the principal Buddha image. is the Lord Pananchoeng This makes the size of this temple stand out as one of the important symbols of Ayutthaya. However, if considering the architectural style of Phra Viharn Luang, Wat Suthat, the layout and style are similar to Wat Mongkhon Bophit. which is another important Buddhist place in Ayutthaya Located in the middle of the island of Ayutthaya. enshrines Phra Mongkhon Bophit which is a large Buddha image in subduing Mara (Peerapat Samran 2008 :42)

The architectural style of Phra Viharn Luang, Wat Suthat is a traditional architectural building. which constructs the base and the walls of the building are made of bricks holding the paving for the wooden roof structure The ornaments are decorated with elegant costumes that include sky bouquets, rooster leaves, swan tails, mirror decorations, wooden gables and pattern carvings. There were floating pillars for the porch and twelve wooden indented pillars for the eaves. Decorated with lotuses and ornately carved wooden poles.

From the history of construction, it is said to adjust the former area, which was a marshland by filling the ground with a high base. And build the foundation of the temple to prepare to bring the Buddha image to enshrine, which is the time to build the foundation of the temple to prepare to bring the Buddha image to enshrine, which is during the end of the reign of King Rama I, but the construction of the temple has not yet been completed It was carried out in the later reign, only to build a viharn, but not yet raised the sky bouquet, the rooster's leaf, the swan's tail, and others have not yet been done.

Coming to the reign of King Rama 3, he had the faith to try to establish a temple. therefore graciously To finish building the temple, then build a balcony around the temple and build more temples. until it is a monastery that is majestic and large as a true cathedral in the middle of the city.

The architectural style of Phra Viharn Luang is therefore a succession of architectural patterns in the late Ayutthaya period. especially the motto of building a cathedral to enshrine an important Buddha image in the middle of the city according to the pattern of Viharn Phra Mongkhon Bophit of Ayutthaya The distinctive feature is the design of the building to have a porch under the rafter. by making a porch with a gable roof protruding from the front and rear walls of the building but lowered the level of the porch below the gable of the president's roof lowering the roof layer more than usual like this In a technician called "Muk reduced under the name"

Therefore, in the memoirs of Krom Luang Narintorn Thewi, which mentions the royal command given by His Majesty King Buddha Yodfa Chulok He built the temple to enshrine the Buddha image as high as Wat Phanan Choeng. It would have a metaphorical meaning only to describe great heights. but in terms of architecture and design There should be a prototype from Viharn Phra Mongkhon Bophit as the main. But because of the need to mention that Wat Phanan Choeng Probably because it still appears as a complete building. Not working like Viharn Phra Mongkhon Bophit itself (Peerapat Samran 2008 :42-44)

The important decoration of the Phra Viharn Luang architecture is the gable, which is a carved wooden gable. lacquered, gilded, decorated with glass and an idol was enshrined in the middle of the gable. They are designed to be the same both in front and behind the temple.

Gable of the upper building made into the image of Indra on the Erawan elephant Which has divided the gable pattern within the area of ​​the triangle frame into 2 parts:the inner gable frame decorated with Indra on the Erawan elephant Indra decorated his body with green glass. hand holding sat in the castle which was the top of the house It is located above the Erawan elephant which is a three-headed elephant. decorated with silver mirror The gable floor is decorated with red glass decorated with Kraon flame bouquet Thep Nom pattern. For the outer gable frame which is parallel to the gable frame Decorated with Kranok flame bouquet Thepanom pattern on both sides and tied together at the top. Green glass decorative pattern floor

Bringing the image of Indra on the Erawan elephant to decorate the gable of the Grand Palace reflects the belief that Ananda is a deity that is greater than all deities. regarded as the god of thunder He held the thunder belief in buddhism Indra is a great god. He sits above the top of Phra Sumen Mountain in the Daowadung Heaven. There are gods as a family and the vehicle is the Erawan elephant. Therefore, the decoration of the image of Indra riding the Erawan elephant on the gable of the Phra Viharn Luang is a symbol to show that This temple is the peak of Phra Sumen Mountain, which is the center of the universe. and the name of the city which His Majesty King Buddha Yod Fulalok He established the capital and used the name of Indra as the name of Phra Nakhon (Peerapat Samran 2008 :45).

The gable of the lower gable below the rafter that is smaller than the gable above it. It is a gable decorated with Vishnu on Garuda. Divide the gable pattern within the triangle frame area into 2 parts:the inner gable frame decorated with Vishnu on Garuda Vishnu has 4 arms and is decorated with blue glass. Show the upper right hand holding the Chakra. lower right hand holding an arrow His upper left hand holds a conch. and the lower left hand holds the Buddha image Standing over the Garuda Yut Nak The gable floor is decorated with blue glass decorated with Kraon flame bouquet Thep Nom pattern. For the outer gable, which is parallel to the Jao façade, is decorated with the Phra Nok flame bouquet Thepanom pattern on the gable surface decorated with blue glass.

The decoration of the gable with Vishnu on Garuda is a form of temple building that has been inherited since the Ayutthaya period. to show the status of a monastery that the King established or restored Because it is a symbol that represents the status of the monarch as a hypothetical god (Peerapat Samran 2008 :46)

The arch is located on the wall of the front and back of the Phra Viharn Luang, 3 doorways on each side, with a large door in the middle in the position corresponding to the principal Buddha image. making it possible to look through the arch and see a large Buddha image which is enshrined inside like a Buddha image decorated inside the Ruan Kaew arch And there is a small door set on both sides.

The style of the arch is similar. It is a stacked statement kiosk. Decorated with stucco patterns, lacquered and decorated with gilded glass. By making a facade protruding from the wall and located on the front of the base of the building. There is an important component The side façades resemble columns recessed to support the top of the statement. decorated with cornices at the end of the pillars and the lotus base At the center of the pillar is decorated with the pattern of the guards. As for the top of the Banlak, it is made of a double gable roof according to the recessed angle of the side facade frame. and stood on the alms bowl which was raised from the top of the other altar frame. The top of Ban Thalang, which is an arch decorated with serpent serpents, blue bouquets, rooster leaves, and swan tails made into a serpent serpent. The middle part of the pediment inside the pediment facade is decorated with a Kraon flame pattern surrounding Thepanom.

The door of the temple is a wooden door carved with many deep grooves. decorated with gold throughout the bloom It is characterized by plant patterns, sprawling branches, flowers, leaves and fruits that are intertwined throughout the bloom. It looks like a natural and interspersed with various kinds of animals, including birds, monkeys, squirrels, snakes, etc. The door sills and scallops are carved with gardenia flowers and leaves in a continuous pattern throughout the bloom.

Window arches made of rectangular openings It is located between the columns on the side of the building, 5 channels on each side, having the same shape and appearance as the arch. but add a layer of lion base above the front of the board on the base of the building to make a love base for the window arch frame in particular The window of the temple was originally a wooden door carved in a glass pattern. gilded, decorated with stained glass Later, in the reign of King Mongkut, King Mongkut was graciously pleased to modify it by turning the oil plaster pattern over the original pattern. It is molded into a pattern of flora, a figure of a tree, a mountain, and various animals. To blend with the pattern of the door itself (Peerapat Samran 2008 :47)

Phra Sri Sakyamuni

Phra Sri Sakyamuni (Sakchai Saising 2007(a) :91-95) is the principal Buddha image inside the Viharn Luang. Wat Suthat Thepwararam It is a bronze Buddha image in the subduing Mara posture, sitting cross-legged, with a lap width of 6.25 meters and a height of about 8 meters, enshrined over the Buddha throne. 3.92 meters high from the floor, decorated with stucco patterns decorated with glass.

Phra Sri Sakyamuni is considered the most complete and largest bronze Buddha image in Thailand to date. Classified as Sukhothap art Age in the early 20th century

during the reign of King Rama 1-2 of Rattanakosin Very few Buddha images were reconstructed. because it was the period of building Panang Muang Therefore, the existing temple was mainly restored. as well as the Buddha image His Majesty King Buddha Yodfa Chulok was graciously pleased to be summoned from various cities. especially from Sukhothai and Ayutthaya As appeared in the document said that the Buddha images were enshrined in the crooked balcony of Phra Chetuphon Temple, totaling 1,288 pieces (King Rama 1 Archives, Accounting of Buddha images from Sukhothai and Lopburi, 1156 Prof. No. 11, National Library)

Phra Sri Sakyamuni is associated with the construction of Wat Suthat Thepwararam. โดยในสมัยรัชกาลที่ 1 พระองค์ทรงมีพระราชดำริให้สร้างวัดขึ้น โดยเริ่มก่อเฉพาะฐานรากของพระวิหารใน พ.ศ.2351 และได้อัญเชิญพระพุทธรูปสำคัญมาจากกรุงสุโขทัย ซึ่งตามประวัติสันนิษฐานว่าเดิมพระศรีศากยมุนีเป็นพระประธนาในวิหารหลวง วัดมหาธาตุ เมืองสุทัย จึงได้อัญเชิญล่องแม่น้ำเจ้าพระยาลงมาขึ้นบริเวณท่าช้าง แต่เนื่องจากพระพุทธรูปมีขนาดใหญ่มาก ขึงไม่สามารถผ่านประตูท่าช้างได้ จึงรื้อประตูลง ภายหลังจึงเรียกว่าท่าพระมาจนถึงทุกวันนี้ (เจ้าพระยาทิพากรวงศ์ 2531)

หลังจากพระพทุธรูปมาถึงพระนครแล้ว ก็โปรดเกล้าฯ ให้มีการฉลองพระพุทธรูปและได้อัญเชิญโดยการชักลากทางสถลมารคมายังวิหารที่ทรงวางฐากรากไว้ ครั้งนี้มีเหตุการณ์สำคัญที่กล่าวว่าแม้ว่ารัชกาลที่ 1 ทรงประชวรอยู่ แต่ได้ทรงเสด็จพระราชดำเนินตามกระบวนแห่พระ โดยไม่ทรงฉลองพระบาท จนถึงและยกพระพุทธรูปขึ้นตั้งบนฐานที่เตรียมไว้จึงเสด็จกลับ พระพุทธรูปองค์นี้จึงเรียกกันว่า “พระโต” ตั้งแต่นั้นมา จนกระทั่งรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานนามว่า “พระศรีศากยมุนี”

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย โปรดเกล้าฯ ให้สร้างวิหารต่อจากพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก โดยมีเหตุการณ์สำคัญที่เกี่ยวข้องกับพระศรีศากยมุนีว่า พระองค์ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าพระเศียรของพระศรีศากยมุนีนั้นย่อมไปไม่สมกับพระองค์ จึงให้ช่างถอดออกหล่อพอกพระเศียรพระพักตร์ให้ใหญ่ขึ้น และนิ้วพระหัตถ์ของเดิมนั้นสั้นๆ ยาวๆ อยู่ ก็โปรดเกล้าฯ ให้ต่อนิ้วพระหัตถ์ให้ยาวเสมอกันทั้งหมด (เจ้าพระยาทิพากรวงศ์ 2555)

การที่พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย โปรดเกล้าฯ ให้พอกพระพักตร์ให้ใหญ่ขั้นนั้น อาจเนื่องมาจากแต่เดิมในสมัยสุโขทัย พระศรีศากยมุนีตั้งอยู่บนฐานเตี้ยๆ จึงมีสัดส่วนที่ลงตัวระหว่างพระวรกายกับพระพักตร์ แต่ในสมัยรัตนโกสินทร์นิยมประดิษฐานพระพุทธรูปบนแท่นยกสูง ทำให้พระพักตร์ดูเล็กลงไป ไม่ได้สัดส่วนกับพระวรกาย ขึงได้มีการสร้างพวกขึ้นใหม่ ส่วนการหล่อมนิ้วพระหัตถ์ใหม่ให้ยาวเสมอกันนั้น เป็นความนิยมในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น เพราะดะบว่าพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นใหม่ในสมัยนี้ส่วนใหญ่มีนิ้วพระหัตถ์ทั้ง 4 ยาวเสมอกันทั้งหมด

ส่วนข้อสันนิษฐานที่ว่าพระศรีศากยมุนีแต่เดิมนั้นประดิษฐานอยู่ภายในพระวิหารหลวง วัดมหาธาตุสุโขทัย เนื่องมาจากเชื่อกันว่าเป็นองค์เดียวกับพระพุทธรูปที่กล่าวถึงในศิลาจารึกวัดป่ามะม่วง ซึ่เงป็นจารึกของพญาลิไท ใน พ.ศ.1904 มีใจความว่า “...เมื่อออกพรรษาจึงกระทำมหาทานฉ,องพระสัมฤทธิ์อัน..ตนพระพุทธเจ้าเราอันประดิษฐานกลางเมืองสุทัย ซึ่งลงตะวันออกพระศรีมหาธาตุนั้น ฉลองสดับธรรมทุกวะน ถ้วนร้อยวัน...” (กรมศิลปากร 2526 :49)

เมื่อพิจารณาจากลักษณะทางศิลปกรรมจัดได้ว่าพระศรีศากยมุนีเป็นพระพุทธรูปในหมวดใหญ่ของสุโขทัย คือ เป็นพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิราบ ขมวดพระเกศาเล็ก พระรัศมีเปลว ชายสังฆาฏิเป็นแผ่นเล็ก ยาวลงมาจรดพระนาภี เพียงแต่มีพระพักตร์ที่ค่อนข้างกลม และพระวรกายที่อวบอ้วนมากกว่า (อาจเนื่องมาจากกระบูรณะโดยการพอกพระพักตร์ให้ใหญ่กว่าเดิมในสมัยรัชกาลที่ 2) และทั้งนี้อาจเป็นเพราะเงื่อไนและกรรมวิธีในการสร้างที่พิเศษกว่าองค์อื่นๆ ในเรื่องของขนาด เพราะพระศรีศากยมุนีมีขนาดใหญ่กว่าพระพุทธรูปสำริดโดยทั่วไปหลายเท่า (สันติ เล็กสุขุม 2540 :40)

จากการตรวจสอบฐานชุกชีในวิหารหลวงวัดมหาธาตุ สุโขทัย มีขนาดยาว 8 เมตร กว้าง 4.57 เมตร ฐานชุกชีฐานนี้ปรากฏเฉพาะส่วนของฐานบัวคว่ำ-บัวหงาย แสดงว่าเป็นฐานชุกชีของพระศรีศากยมุนีได้ เพราะพระศรีศากยมุนีมีหน้าตักกว่าง 6.25 เมตร และสูงประมาณ 8 เมตร ซึ่งเป็นพระพุทธรูปสำริดในสมัยสุโขทัยที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ปรากฏหลักฐานเหลืออยู่

ภาพศิลาจำหลัก

บริเวณฐานชุกชีด้านหลังบัลลังก์พระศรีศากยมุนี มีภาพจำหลักศิลปะแบบทวารวดี 1 แผ่น เป็นภาพสลักนูนต่ำ ปิดทอง เป็นงานประติมากรรมที่เกี่ยวข้องกับพุทธประวัติ 2 ตอนต่อกัน โดยส่วนล่างเป็นตอนแสดงยมกปาฏิหาริย์ที่กรุงสาวัตถี และส่วนบนเป็นตอนพระพุทธองค์ประทานเทศนาแก่พุทธมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

ภาพศิลาจำหลักดังกล่าวมีความสูง 2.40 เมตร กรอบใบเทศปิดทองประดับกระจกทั้ง 4 ด้าน ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล (2550) ได้กล่าวไว้ในหนังสือศิลปะในประเทศไทยว่า “ประติมากรรมศิลาอื่นๆ ครั้งหนึ่งจะได้มีภาพประติมากรรมเกี่ยวกับพุทธประวัติตอนต่างๆ อยู่เป็นจำนวนมาก แต่ในปัจจุบันภาพเหล่านี้คงเหลืออยู่เพียงจำนวนน้อย ตัวอย่างที่งดงามน่าชมมีอยู่ ในพระพระวิหารวัดสุทัศนเทพวราราม กรุงเทพฯ แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ได้ถูกปิดทองเสียแน่นหนา ภาพสลักแผ่นนี้อ่ยุระหว่างพุทธศตวรรษที่ 12-13 เราอาจเปรียบเทียบประติมากรรมแผ่นนี้ได้กับจิตรกรรมเรื่องเดียวกันที่ถ้ำอชันตาในประเทศอินเดีย ถ้าภาพสลักวัดสุทัศน์ฯ นี้ไม่ได้รับแบบมาโดยตรงจากที่ถ้ำอชันตา ศิลปกรรมทั้ง 2 แบบก็คงมาจากแบบดั้งเดิมอันเดียวกัน...”

การกำหนดอายุสมัยนั้น ศ.ดร.ศักดิ์ชัย สายสิงห์ ได้กำหนดจากรูปแบบโดยรวมพบว่า ลักษณะการแสดงปางที่ประทับนั่งห้อยพระบาท แสดงวิตรรกะด้วยพระหัตถ์ขวา และพระหัตถ์ซ้ายวางอนู่เหนือพระเพลา เป็นรูปแบบที่แพร่หลายอย่างมากและไม่พบในอินเดีย จึงน่าจะเกิดขึ้นในศิลปะทวารวดีโดยเฉพาะ รวมทั้งการวางองค์ประกอบภาพที่เป็นพุทธนิมิตสะท้อนแบบกระจกเงา และภาพบุคคลประกอบ เป็นรูปแบบที่มีการประยุกต์มาจากหลายๆ คัมภีร์ในพุทธศาสนาเถรวาท และอาจจะมีส่วนของมหายานเข้ามาปะปนอยู่บ้าง หลักฐานชิ้นนี้จึงน่าจะอยู่ในยุคที่เจริญรุ่งเรืองหรือทวารวดีอย่างแท้จริง ราวพุทธศตวรรษที่ 13-15

อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญที่ช่วยในการกำหนดอายุได้มากที่สุดคือรูปแบบศิลปกรรม โดยพิจารณาจากลักษณะของพระพักตร์พระพุทธรูปและภาพบุคคลแล้ว เป็นฝีมือช่างพื้นเมืองอย่างแท้จริง เช่นพระพักตร์แบน พระขนงต่อกันเป็นรูปปีกกา พระนาสิกแบน พระโอษฐ์หนาและแบะเล็กน้อย แต่การที่พระพุทธรูปแสดงชายสังฆาฏิแบบมีปลายตัดตรงนั้น แจจะแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของศิลปะเขมรเข้ามาปะปนแล้ว รวมทั้งการชักชายผ้าออกมาด้านหน้าเป็นรุปหางปลาของกลุ่มเทวดา ก็มีลักษณะที่อาจจะสัมพันธ์กับศิลปะเขมรได้ ถ้ามีอิทธิพลเขมรเกิดขึ้นจริงในภาคกลางก็ควรจะพิจารณากำหนดอายุได้ราวพุทธศตวรรษที่ 15 (ศักดิ์ชัย สายสิงห์ 2550(ก) :105)

การนำประติมากรรมภาพเหตุการณ์ทั้งสองนี้มาประดับฐานชุกชีพระศรีศากยมุนีจึงสอดคล้องกับคติว่า ภายในพระวิหารนี้เปรียบเสมือนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ที่ซึ่งพระพุทธเจ้าเสด็จขึ้นไปเทศนาโปรดพุทธมารดา (ศักดิ์ชัย สายสิงห์ 2550(ก) :98)